استخراج توسط جعبه شستشو و تغلیظ:
- این روش از متداول ترین روش های استخراج است و با آن می توان ذخایر با عیار پائینتر را استخراج کرد و دیگر این کهنسبت به روش قبل می توان حجم بالایی از ذخایر را استخراج و بهره برداری نمود. در این روش دستگاه در یک سطح و با شیب کم قرار میگیرد. سپس رسوبات به یک الک با قطر پنج صدم اینچ ریخته می شوند که این الک با استفاده از موتور لرزانده می شود. ذرات کوچکتر از پنج صدم اینچ از الک عبور کرده و بر روی یک سطح کنفی کرباس که در داخل جعبه است ریخته می شود. در نهایت رسوبات بر سطح جعبه که توسط الوارهایی به چندین قسمت تقسیم شده ریخته می شود. رسوبات چگالتر و سنگین در پشت تخته ها به ترتیب وزن مخصوص قرار میگیرند و کانی ها سبک توسط جریان آب از جعبه خارج می شود.
-
استخراج توسط زیر جریانی:
در این روش یک جعبه در زیر جریان آرام و کم عمق رود قرار می گیرد. رسوبات از ریلی که فواصل شکاف های آن 0.05 و 1.25 سانتیمتر است عبور داده می شوند. ذرات درشت تر باقی مانده و ذرات ریز تر وارد جعبه شستشو شده و از آن ها هم عبور کرده، وارد جعبه توزیع که رسوبات را به طور یکنواخت توزیع می کند، می گردند که در نهایت وارد دو جعبه زیر جریانی که موازی با هم هستند خواهند شد. بین این دو جعبه فاصله ای است که ذرات سنگین از آن خارج می شوند و ذرات سبک به جعبه دوم انتقال یافته و به عنوان باطله به داخل رود وارد خواهند گردید و شیب زیادتری را نسبت به روس های قبلی دارد که معمولا 8 تا 12.5 درجه و یا حتی بیشتر است. -
استخراج با لاوک های تشتکی:
یک تشک دایره ای شکل می باشد که برای استخراج در مقیاس های کوچک که عیار کانسار بالاست، استفاده می شود. -
استخراج به روش شستشوی بستر:
این روش برای نهشته های با ضخامت 2 تا 2.5 میلیمتر مناسب است. در این روش شیب سنگ حداقل باید 4 درجه و فضای کافی برای انباشتن باطله ها وجو داشته باشد. 1000 تا 2500 لیتر بر دقیقه آب لازم است تا به طور مکرر شن ها را شسته، طلا و کانی های گوهری را در پستی بلندی های سنگ بر جای بگذارد. -
استخراج توسط لرزاننده ها:
در قسمت های فوقانی دستگاه یک سرند وجود دارد که رسوبات عبور داده شده از آن وارد جعبه می شوند. با فرو بردن جعبه در داخل آب و حرکت دادن آن کانی های سنگین در داخل جعبه مانده، ماسه ها خارج می شوند. در این روش دو شخص قادرند طی یک ساعت 2 متر مکعب رسوب را شستشو دهند. -
استخراج به روش توینلون:
در فصل خشک مورد استفاده قرار می گیرد و شامل چاهک حلقوی است که معمولاً قطر آن کمتر از یک متر و عمق آن معمولاً 6 تا 12 متر می باشد، اگر چه تا عمق 30 متر هم گزارش شده است. این چاهک ها به صورت عمودی حفر می شود تا جایی که به رسوبات شنی و ماسه ای و رُسی گوهردار برسند. سپس معدنکاران تا شعاع 12متری به طور افقی حفاری می کنند تا شن های گوهردار را استخراج نمایند. چاهک ها از بالا توسط اشیاء انعکاس دهنده س نور روشن می شوند. سه نفر بر روی یک چاهک کار می کند، دو نفر آن ها مسئول حفاری بوده و یک نفر رسوبات و محتویات را به بیرون انتقال می دهد، زمانی که تامین آب در یک منطقه مسئله باشد، یک گودال از یک تا دو مترمکعب ساخته شده و توسط تیرک های چوبی مستحکم می شود. آب توط یک پمپ انتقال می یابد. سپس شن های گوهردار به دقت شسته شده و در سطح زمین تفکیک می شوند. -
استخراج به واسطه ی لای روب مکشی:
این دستگاه توسط موتوری رسوبات داخل آب را مکیده و، به یک جعبه وارد می کند که کانی های سنگین باقیمانده، بقیه رسوبات سبک و باطله ها به بیرون منتقل می شوند. -
استخراج یاقوت از آلکالی بازالت ها:
برای استخراج این نوع ذخایر از بولدوزرها استفاده می شود، در بعضی مواقع از چاهک ها هایی به قطر یک متر و تا عمق 10متر استفاده می کنند که رسوبات را جمع آوری کرده و سپس توسط آب مورد شستشو قرار می دهند که در این مورد از دستگاه های پمپاژ آب استفاده می گردد. یاقوت های استخراجی از پهنه های بازالتی جنوب شرقی تایلند از رنگ و میانبارهای منحصر به فردشان باز شناخته می شوند. این یاقوت ها دارای میانبارهایی از پیروتیت هگزاگونال گرد، آپاتیت متمایل به زرد هگزاگونال و گارنت آلماندین قهوه ای مایل به سرخ هستند که اندازه آن ها اکثراً زیر 5 میلیمتر و ندرتاً بیش از چنر سانتی متر است. -
استخراج به روش همیادوین:
این روش در معادن رو باز و در فصل بارانی که برای استخراج آب زیادی لازم است، کاربرد دارد. همیادوین ها در کنار تپه ها از عمق 6 تا 15 متر حفر می شوند. آن ها اندازه متفاوتی دارند. اما یک سری از کانال ها برای حمل آب از فواصل دور برای شستن خاک و شن های گوهردار مورد استفاده قرار می گیرند. شن ها و باطله های سبکتر شسته شده و قسمت های سنگین و گوهری در جعبه شستشو باقی می مانند. در طول عملیات قلوه های بزرگ برای شستشو حذف می شوند. -
استخراج گوهرهای رسوبی:
برای استخراج چنین ذخایری از دستگاه های دمنده ی خشک و تر، ماشین های حفر تونل و دکل های حفاری بزرگ استفاده می گردد. در بعضی معادن از روش استخراج روباز استفاده کرده و بولدوزر و ماشین های حفار ترانشه ها و انفجار به کار می برند که البته در حال حاضر از استخراج زیرزمینی و حفر تونل های زیر سطحی به جای استخراج رو باز استفاده می شود. یک روش مفید و ساده برای افراد غیر حرفه ای تشخیص و انتخاب دستی و یا استفاده از لامپ اشعه فرابنفش برای استخراج اوپال است. وزن اوپال های استخراجی متفاوت است.
