به گزارش شبکه اطلاعرسانی طلا و ارز به نقل از اینوستینگ، یوان چین در روز چهارشنبه پس از ثبت نرخ تورم ضعیفتر از حد انتظار در ماه جولای توسط این کشور، اندکی کاهش یافت، در حالی که اکثر ارزهای آسیایی دیگر با پیشبینی اطلاعات کلیدی تورم در ایالاتمتحده پایینتر بودند.
در ساعت 0030 ET (0430 GMT)، یوان در برابر دلار با 0.1 درصد کاهش به 6.7567 رسید. شاخصهای قیمت مصرفکننده و قیمت تولیدکننده چین در ماه جولای با نرخی کمتر از حد انتظار رشد کردند و نشان دادند که این کشور همچنان با محدودیتهای مخرب کووید 19 دست و پنجه نرم میکند و طبیعی است که ارز این کشور، افت و خیز زیادی داشته باشد.
تورم قیمت تولیدکننده به خصوص به پایینترین حد در 17 ماه گذشته رسید که نشان میدهد فعالیت کارخانهها در کشور به شدت محدود شده است. این همچنین برای سایر کشورهای آسیایی که به چین به عنوان مقصدی برای صادرات کالاهای کلیدی وابسته هستند، بد است.
روپیه اندونزی 0.2 درصد سقوط کرد در حالی که دلار استرالیا ثابت معامله شد. شاخص دلار نیز مانند معاملات آتی شاخص دلار تا حد زیادی بدون تغییر بود.
روپیه هند در روز چهارشنبه اندکی تقویت شد زیرا ضعف در قیمت نفت به نظر میرسید که به طور بالقوه قیمت نفت خام هند را کاهش دهد. این ارز که با 0.1 درصد افزایش به 79.522 رسید، به دلیل وابستگی هند به واردات نفت خام، به ویژه نسبت به قیمت نفت حساس است.
ین ژاپن نیز پس از اینکه این کشور کمی بالاتر از نرخ تورم قیمت تولیدکننده در ماه جولای بود، اندکی نسبت به دلار تقویت شد. با وجود افزایش قیمت مواد خام و مشکلات زنجیره تامین جهانی، تولید کارخانههای ژاپن در ماههای اخیر به طور پیوسته افزایش یافته است.
احساسات گستردهتر در بازارهای ارز آسیایی در آستانه انتشار دادههای کلیدی تورم ایالات متحده که در ساعت 0830 ET در روز چهارشنبه منتشر میشد، به خاموشی پیوست. این قرائت که انتظار میرود در ماه جولای اندکی کاهش یافته و به نرخ سالانه 8.7 درصد رسیده باشد، احتمالاً در برنامههای فدرال رزرو برای سیاست پولی نقش داشته باشد.
اما علیرغم اندکی عقب نشینی، تورم احتمالاً در بالاترین حد در 40 سال گذشته باقی خواهد ماند. انتظار میرود این، همراه با دادههای قوی حقوق و دستمزد ایالات متحده در هفته گذشته، به فدرال رزرو فضای کافی برای افزایش بیشتر نرخ بهره بدهد.
افزایش نرخ بهره ایالات متحده برای بازارهای آسیایی منفی است، زیرا میزان سرمایه خارجی قابل سرمایهگذاری در منطقه را کاهش میدهد. کاهش اختلاف نرخ بین بدهیهای ایالات متحده و نرخ محلی نیز باعث میشود که سرمایهگذاری در منطقه جذابیت کمتری داشته باشد.