اطلاعاتی در مورد مروارید سیاه

این جواهر طبیعی که قبلا بدون دخالت انسان رشد می کرد و بسیار کمیاب بود به نحوی که در ۰۰۰/۱۵ تا ۰۰۰/۲۰ صدف  تنها یک مروارید یافت می شد . امروزه حدود ۹۰ درصد این مروارید ها با دخالت دست انسان و به صورت مصنوعی تولید می شود . در قرن شانزدهم یعنی هنگامی که این مروارید ها به عنوان کالایی رایج و مد . وارد بازار جهانی شد به دست اوردن انها کاری خطرناک محسوب می شد .

غواص ها با رفتن به زیستگاه صدف های خوراکی در عمق ۳۰ متری به استقبال خطر می رفتند . چرا که کوسه های مهاجم منتظر آنها بودند . این کار در عین حال به شانس هم فوق العاده زیادی نیاز داشت .

در آن زمان انسان از چگونگی شکل گیری مروارید های طبیعی آگاهی نیافته بود . امروز هم پس از گذشت ۴۰۰ سال . هنوز این مسئله به صورت معما باقی مانده است . فرآیند پرورش مروارید کاری تخصصی است و فرآگیری چنین مهارتی به سالها زمان نیاز دارد .

قدم اول، برداشت دقیق صدف هایی است که این جواهر های قیمتی را می سازند . بچه های صدف به نام گتر شناخته می شوند . بیش از دو سال در کیسه های مخصوصی در زیر آب مورد مراقبت قرار می گیرند تا به سن بلوغ برسند . در این زمان آنها آماده عمل پیوند می شوند .

۱۰۰ سال قبل یک متخصص ژاپنی ، به نام کوکیجی میکی موتو . با قرار دادن یک جسم خارجی در داخل صدف و تحریک آن، برای اولین بار مروارید مصنوعی به دست آورد . این روش در اواخر دهه ۱۹۵۰ توسط یک دام پزشک فرانسوی به نام جین ماری دومار، به تاهیتی آورده شد . اما با وجود آنکه  مروارید های سیاه طی قرن های گذشته رایج بودند . دومار، نتوانست برای محصولات زیبای خودش بازاری بیابد.

آنها فقط در اوایل دهه ۱۹۷۰ رونق یافتند . زمانی که سالوادور اسائل که امروزه به عنوان سلطان مروارید دریا های جنوب شناخته می شود . چندین ساحل تولید مروارید های سیاه را به هنری وینستون، جواهر فروش معروف مانهاتان نشان داد . به دنبال آن یک رقابت تبلیغاتی گسترده ایجاد شد  و این جواهر های قیمتی بین اشخاص متمول و سر شناس  طرفداران بسیاری یافتند .

به طوری که هم اکنون ۵۷۰ فروشگاه صدف خوراکی در سر تا سر تاهیتی وجود دارند که همگی تحت حمایت گروه های صنعت مروارید پلی نزی فرانسه، مشترکا محصولاتشان را به بازار عرضه می کنند . تمام این شرکت ها همان روش میکی موتو را به کار می برند