بهبود کیفیت و عملیات بر روی یاقوت سرخ
بیش از دو هزار سال است که یاقوت سرخ حرارت داده می شود تا رنگ سرخ-صورتی آن بیشتر جلوه کند و رنگ آبی آن زدوده شود. عملیات حرارتی با ابزار ساده ای مانند نیچه و شعله زغال چوب انجام می شد. امروزه این کار با ترکیب مواد شیمیایی ای مانند بریلیوم(beryllium)، براکس(borax)، سرب (lead) و تانتال (tantalum ) انجام می گیرد. یکی از علائم بارز عملیات حرارتی وجود شکستگی های کوچک قرص مانند است که در ساختارهای مواد معدنی طبیعی وجود دارد. دمای عملیات حرارتی از 15001/4 تا 18501/4 سلسیوس و در دوره زمانی دو تا 10 ساعت متغیر است.
بسیاری از منابع موثق اعلام کرده اند که تقریبا بر روی تمام یاقوت های سرخ تازه استخراج شده مونگ هسو برای از بین بردن آثار رنگ آبی از عملیات حرارتی استفاده می شده است. یاقوت های مونگ هسو یک منطقه 6 گوش سورمه ای رنگ داشتند که درست از مرکز سنگ عبور می کرد. یاقوت قرمز برمه ( Burmese rubies) حاوی اثرات ناشی ازعملیات حرارتی بودند.
شبیه سازی قبل- بعد از عملیات حرارتی
عملیات حرارتی که برای ارتقاء رنگ استفاده می شد، شکست هایی را در سنگ ایجاد می کرد که صدای شکست(decrepitation (feathers نامیده می شد و بعد با عملیات پر کردن شکست، ترمیم می شد. درصد بسیاری از یاقوت های موجود در بازار تحت عملیات حرارتی یا flux healing یا هردو قرار گرفته اند. شکستگی های کوچک داخلی گاهی اوقات با پروسه قابل تشخیص پر کردن شیشه ترمیم می شوند.
طبق گزارش AGL ( لابراتوارهای جواهر شناسی امریکا) حدود 70 درصد یاقوت های مونگ هسو برمه در تایلند flux heal یا پر شده اند. معادن تایلندی در چانتابوری یا کانچانابوری هنوز هم مقادیر کمی یاقوت قرمز تولید می کنند، اما امروزه بسیاری از موادی که از تایلند می آید در سریلانکا، ماداگاسکار یا دیگر مناطقی که یاقوت قرمز می سازند، تولید می شود.
