هیرونوبو ساکاگوچی؛ از رویای نوازندگی حرفه‌ای تا خلق فاینال فانتزی (بازی‌سازان سرشناس)

هیرونوبو ساکاگوچی (Hironobu Sakaguchi) نویسنده و کارگردان بازی‌های ویدیویی اهل کشور ژاپن است که به خاطر خلق مجموعه‌ی فاینال فانتزی شناخته می‌شود.

زندگی شخصی؛ از نوازندگی تا علاقه به بازی

هیرونوبو ساکاگوچی در ۱۹۶۲ در هیتاچی، شهری در استان ایباراکی ژاپن به دنیا آمد. پدر و مادرش اهل کیوشو بودند و او در دوران کودکی به طور مکرر با خانواده‌اش به آنجا می‌رفت. او در دوران دبستان از نواختن پیانو لذت می‌برد و در دوران دبیرستان گیتار می‌نواخت و با تعدادی از دوستان و همکلاسی‌هایش یک گروه تشکیل داده بود و تقریبا با فروش بلیط‌های کنسرت خانگی نزدیک بود خود را از مدرسه اخراج کند. در آن زمان با داشتن علاقه‌ی کم به بازی، هدف او تبدیل شدن به یک موسیقیدان بود. او فارغ‌التحصیل رشته‌ی علوم کامپیوتر در دانشگاه ملی یوکوهاما بود و با هیرومیچی تاناکا دوست شد. از طریق تاناکا، ساکاگوچی به کامپیوتر Apple II دسترسی پیدا کرد که در آن بازی کرده و عاشق Wizardry شد. او اغلب کلاس‌ها را برای تجربه‌ی آن آن نادیده می‌گرفت.

مطالعات برنامه‌نویسی ساکاگوچی باعث شد که او بخواهد کامپیوتر خودش را داشته باشد. از آنجایی که او نمی‌توانست یکی از آن‌ها را بخرد و متوجه شد که برای خرید نرم‌افزار به بودجه نیاز دارد، شروع به جست‌وجوی شغل پاره وقت برای کسب درآمد کرد. ساکاگوچی در اسکوئر استخدام شد. در این برهه، ساکاگوچی هنوز رویای تبدیل شدن به یک نوازنده‌ی حرفه‌ای را در سر می‌پروراند، اما احساس می‌کرد که کار کردن برای شرکتی مانند اسکوئر می‌تواند تجربه‌ی برنامه‌نویسی مورد نیاز را در این بین برای او فراهم کند.

زندگی کاری؛ فعالیت در اسکوئر تا تاسیس استودیوی خود

در طول مدت حضورش در اسکوئر، او ابتدا در ساخت یک اقتباس بدون مجوز از یک نمایش تلویزیونی با نام Torin-ingen همکاری کرد، سپس بعدا بخشی از تیم طراحی The Death Trap شد. به دنبال موفقیت این بازی، او برای ادامه‌ی کار خود با اسکوئر از دانشگاه مرخصی گرفت. اولین بازی‌های او از جمله The Death Trap برای رایانه‌های شخصی عرضه شدند و اولین بازی NES او King’s Knight (1986) بود. بسیاری از این پروژه‌ها، در حالی که شرکت را سرپا نگه می‌داشتند، چندان موفق نبودند و بر عناصر اکشنی متمرکز بودند که ساکاگوچی از آن‌ها متنفر بود. هنگامی که اسکوئر در سال ۱۹۸۶ یک شرکت مستقل شد، ساکاگوچی به عنوان یک کارمند تمام وقت و به عنوان مدیر برنامه‌ریزی و توسعه منصوب شد. در آن سال، پس از انتشار و موفقیت بازی نقش‌آفرینی دراگون کوئست (Dragon Quest) برای NES، او میاموتو را متقاعد کرد که اجازه‌ی تولید یک اثر نقش‌آفرینی با الهام از چندین اثر فانتزی آن زمان از جمله The Legend of Zelda و سری Ultima را به او بدهد.

سری فاینال فانتزی

این پروژه با تیمی کوچک شروع به کار کرد زیرا اکثر اعضای شرکت به آن اعتقادی نداشتند. عنوان بازی در ابتدا فایتینگ فانتزی (Fighting Fantasy) بود که در نهایت او آن را به فاینال فانتزی (Final Fantasy) تغییر داد تا از تشابه‌ی عنوان با سری کتاب‌هایی به همین نام جلوگیری کند. اگر این بازی از نظر تجاری شکست می‌خورد، او اسکوئر را رها کرده و تحصیلات دانشگاهی خود را تکمیل می‌کرد. با این حال فاینال فانتزی به یک موفقیت تجاری چشمگیر تبدیل شد و مجموعه‌ای را آغاز کرد که به عنوان یکی از مهم‌ترین سری‌های تاریخ بازی‌های ویدیویی در نظر گرفته می‌شود. ساکاگوچی به عنوان کارگردان چهار دنباله‌ی بعدی بین سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۲ ایفای نقش کرد. او در سال ۱۹۹۱ به سمت معاون اجرایی شرکت ارتقا یافت که در نهایت نقش خلاقانه‌ی او را در بازی‌ها کاهش داد و در واقع فاینال فانتزی ۵ (۱۹۹۲) آخرین نقش او به عنوان کارگردان در این سری بود.

او به عنوان تهیه‌کننده روی اولین بازی این سری روی پلی‌استیشن ۱ یعنی فاینال فانتزی ۷ ایفای نقش کرد؛ اثری که موفقیت هنری و تجاری عظیمی را به همراه داشت. در این برهه ساکاگوچی کمتر درگیر فرآیند ساخت بازی‌ها می‌شد و کنترل را به یوشینوری کیتاسه داده بود که با ساکاگوچی روی فاینال فانتزی ۵ کار کرده بود. او به عنوان تهیه‌کننده روی برخی از پروژه‌ها از جمله Final Fantasy Tactics (1997) و Parasite Eve (1998) نیز همکاری کرد. البته برای فاینال فانتزی ۹ او نقش خلاقانه‌تری از نوشتن سناریو را بر عهده گرفت.

کارگردانی فیلم

در این برهه، ساکاگوچی همچنین در حال ساخت یک فیلم سینمایی با جلوه‌های ویژه بر اساس سری فاینال فانتزی به نام Final Fantasy: The Spirits Within بود و استودیوی داخلی Square Pictures را در سال ۱۹۹۷ برای تولید آن و سایر پروژه‌های CGI تأسیس کرد. به دلیل افزایش هزینه در پایان تولید برای اطمینان از پرداخت حقوق کارکنان، هزینه‌ی تولید آن به ۱۳۷ میلیون دلار رسید. خود ساکاگوچی در این فیلم حضور کوتاهی داشت. تعهد به The Spirits Within به نقش کمتر او در بازی‌های فاینال فانتزی انجامید. او همچنین قصد داشت یک فیلم تعاملی بسازد.

پس از اکران در سینما، The Spirits Within کمی بیش از ۸۵ میلیون دلار فروخت. شکست این فیلم به اسکوئر آسیب مالی زیادی زد و باعث تعطیلی اسکوئر پیکچرز شد. پس از شکست The Spirits Within، ساکاگوچی در وضعیت روحی ضعیفی قرار گرفت و تصمیم گرفت از مشارکت مستقیم در پروژه‌های اسکوئر دور شود. او همچنین از نقش اداری خود خسته شده بود. در سال ۲۰۰۱، ساکاگوچی به همراه دو مدیر ارشد دیگر از سمت خود در اسکوئر استعفا داد و قراردادی را امضا کرد تا به عنوان تهیه‌کننده اجرایی در پروژه‌ی آینده‌ی فاینال فانتزی ایفای نقش کند.

Final Fantasy: The Spirits Within (2001)

ساکاگوچی سه سال بعد را در خانه‌اش در هاوایی در وضعیتی نه چندان خوب گذراند و به خاطر عدم فعالیتش در صنعت احساس گناه می‌کرد. او سرانجام پس از صحبت با توریاما و هنرمند همکارش یعنی تاکهیکو اینو، انگیزه‌ی بازگشت به تولید بازی را پیدا کرد. او رسما اسکوئر را در سال ۲۰۰۳ ترک کرد و آخرین نقش او تهیه‌کننده‌ی اجرایی در Final Fantasy X-2 بود.

تاسیس استودیوی Mistwalker

استودیوی مستقل او Mistwalker در سال ۲۰۰۴ با کمک مالی مایکروسافت تأسیس شد. بسیاری از بازی‌های اولیه‌ی این استودیو برای ایکس‌باکس ۳۶۰ بودند؛ کنسولی که در تلاش برای یافتن موفقیت تجاری در ژاپن بود. او پلی‌استیشن ۳ را به دلیل معماری ساخت دشوار آن و اختلافاتی با رئیس آن در آن زمان یعنی کن کوتاراگی چندان دوست نداشت.

این استودیو چهار بازی را در سال ۲۰۰۵ معرفی کرد. این بازی‌ها شامل Blue Dragon (2006) که با توریاما در ساخت آن همکاری کرد، ASH: Archaic Sealed Heat (2007)، یک نقش‌آفرینی تاکتیکی که او با توسعه‌دهندگان Final Fantasy XII روی آن کار کرد، Lost Odyssey (2007) که شامل آثار هنری از اینو و عناصر روایی رمان‌نویس ژاپنی کیوشی شیگماتسو بود و Cry On که در نهایت در سال ۲۰۰۸ لغو شد، می‌شد. ساکاگوچی البته برای بازی The Last Story (2011) به یک نقش کارگردان بازگشت که او به عنوان فرصتی از آن استفاده کرد تا رویکرد خود نسبت به گیم‌پلی را بر اساس بازخورد آثار قبلی خود تنظیم کند و با بازی‌های آن زمان همگام شود.

The Last Story (2011)

پس از The Last Story، ساکاگوچی می‌خواست Mistwalker روی پروژه‌های تلفن همراه تمرکز کند. اولین پروژه‌ی او Party Wave بود که چندان موفق نبود. با الهام از این شکست، ساکاگوچی بازار موبایل را دوباره ارزیابی کرد و تولید Terra Battle را به عنوان یک نقش‌آفرینی کارتی آغاز کرد. Terra Battle یک موفقیت تجاری برای شرکت بود و ساکاگوچی را وادار کرد تا برنامه‌هایی برای انتشار هشت بازی را در طول شش سال انجام دهد.

او دنباله و اسپین‌آفی برای Terra Battle ساخت. در این برهه، ساکاگوچی فاینال فانتزی ۶ را مجددا تجربه کرد و عشق خود به خلق دنیاها و روایت‌های جذاب را بار دیگر کشف کرد. با در نظر گرفتن این موضوع، او شروع به توسعه‌ی Fantasian (2021) کرد؛ اثری نقش‌آفرینی که از نسخه‌ی ششم فاینال فانتزی الهام گرفته شده بود و برای iOS عرضه شد. او Fantasian را بر اساس این اصل ایجاد کرد که ممکن است آخرین پروژه‌ی اصلی او به دلیل سن بالایش باشد.

Fantasian (2021)

تمرکز بر موضوعات زندگی و مرگ

ساکاگوچی ایجاد یک بازی جدید را با تماشای تولد یک کودک مقایسه می‌کند. برای ساخت نسخه‌های ابتدایی فاینال فانتزی، ساکاگوچی تمرکز کمی روی روایت داشت و شکست‌های اولیه‌اش در بازار بازی باعث شد که او احساس کند برای سناریونویسی مناسب نیست. با این حال دیدگاه او در طول تولید فاینال فانتزی ۳ تغییر کرد. به دلیل آتش‌سوزی خانه‌ی خانوادگی او، مادرش آکی کشته شد. احساسات عمیق او به همراه با انتقاد از سری به دلیل فقدان روایت جذاب در آن، باعث شد تا او در مورد آنچه پس از مرگ برای مردم رخ می‌دهد، تأمل کند و این باعث تمرکز بیشتر روی روایت شد. افکار ساکاگوچی در مورد زندگی و مرگ به صورت مستقیم الهام‌بخش عناصری در فاینال فانتزی ۷ و The Spirits Within شد. تمرکز بر موضوعات ذکر شده حتی بر آثار او در Mistwalker نیز تاثیر گذاشت.

در نهایت گفتنی است که در سال ۲۰۰۰، ساکاگوچی جایزه تالار مشاهیر آکادمی علوم و هنرهای تعاملی را دریافت کرد. او همچنین در مراسم Game Developers Choice Awards در سال ۲۰۱۵، جایزه‌ی یک عمر دستاورد هنری را دریافت کرد.

مهم‌ترین آثار هیرونوبو ساکاگوچی در صنعت بازی‌های ویدیویی

منبع: Peoplepill