در مطلب قبل تاریخچه تراش الماس به روش برش نقطه ای (Point Cut) پرداخته بودیم. در این روش، الماس به صورت 8 وجه با 6 گوشه کاملاً متقارن تراش داده شده می شود، اما نقطه ضعف این نوع برش، پس از ضربه خوردن به الماس مشخص می شود شد، چرا که این نوع برش به سبب ساختار هندسی خاص خود، نیروی حاصل از ضربه را از بالا به سمت پایین سنگ منتقل می کند و زمینه را برای شکست الماس فراهم می آورد. به منظور مقابله با این مشکل بزرگ، روشی ابداع شد که به آن Table Cut یا برش میزی اطلاق می شود.
در روش Table Cut به جای آنکه هر دو سمت الماس مشابه هم باشند ، قسمت پایین الماس را به شکل یک سطح صاف تراش می دهند که به آن Culet میگوند (Culet از کلمه لاتین Culusبه معنی پایین گرفته شده است) به دلیل مسطح بودن یک سمت سنگ در این روش به آن نام برش میزی نیز دادند. این سطح (Culet) استحکام ساختاری الماس را برای حفظ یکپارچگی آن فراهم می آورد، در نتیجه بر اساس آزمایشات انجام شده، در این نوع برش، بر خلاف نوع Point Cut، ترک ها دیگر تا پایین ادامه پیدا نمی کنند. جالب است بدانید که این روش مبنای جواهر تراشی امروزی محسوب می شود و در بسیاری از انواع تراش دهی سنگ های قیمتی ، می توان، بخش مسطح (Culet) را مشاهده کرد.
در مطالب آینده سعی خواهیم کرد، دیگر انواع تراش دهی جواهرات را هرچند مختصر به مخاطبان سایت آرگو ،معرفی کنیم.
