تنظیم شده در تاریخ: ۱۳۹۷/۰۵/۰۳
هرچه به زمان سررسید قرارداد آتی نزدیکتر می شویم، قيمت آتي به سمت قيمت نقدی ميل ميكند و درسر رسيد قرارداد آتي، قيمت آتي با قيمت نقدی تقریباً برابر و يا خيلي نزدیك میشود. براي فهم علت اين موضوع ابتدا فرض ميكنيم، كه قيمت آتي بيشتر از قيمت نقدی در زمان تحويل باشد، در اين صورت مشتریان برای کسب سود، دارايي مورد نظر را در قالب یک قرارداد آتی می فروشند، سپس در قیمت نقدی اقدام به خرید نقدی دارایی میکنند و سپس منتظر فرارسيدن زمان تحويل دارايي میمانند و در زمان تحويل دارايي به اندازه اختلاف قيمت آتي و قيمت نقدی سود کسب میکنند. اکنون فرض كنيد، كه قيمت آتي پايين تر از قيمت نقدی در زمان تحويل باشد، در اين صورت مشتریانی كه قصد دارند دارايي موردنظر را خریداری کنند، ابتدا وارد كي قرارداد آتي شده، موقعیت تعهدی خريد اتخاذ مي كنند. سپس منتظر فرارسيدن زمان تحويل دارايي می مانند و در زمان تحويل دارايي به اندازه اختلاف قيمت آتي و قيمت نقدی سود کسب میکنند. در حالت اول، فروش قرارداد آتي باعث كاهش قيمت آن و در حالت دوم خريد قرارداد آتي زمينه افزايش قيمت آنها را فراهم مي آورد.
لازم به ذکر است که ممکن است در سررسید قرارداد آتی، قیمت آتی به سمت قیمت نقدی میل نکند؛ که در این صورت انگیزه نکول برای یکی از طرفین بالا می رود و تفاوت قیمت نقدی و آتی از خریدار نکول کننده(در صورت بیشتر بودن قیمت آتی از قیمت نقدی) یا از فروشنده نکول کننده (در صورت بیشتر بودن قیمت نقدی از قیمت آتی ) اخذ و به حساب طرف مقابل واریز می شود.
به عنوان مثال مشتری در آخرین روز معاملاتی دارای 40 موقعیت تعهدی خرید م یباشد. قیمت تسویه آن روز 850 و قیمت نقدی 840 م یباشد. فرض میکنیم خریدار اقدام به بستن موقعیت تعهدی خود نکند و وارد فرایند تحویل شود. اگر خریدار وجه لازم را به حساب خود واریز نکند(نکول کند) علاوه بر تفاوت قیمت نقدی و قیمت تسویه آخرین روز معاملاتی که میزان 40000=40*10*(850-840) میباشد باید جریمه ای معادل یک درصد ارزش کل قرارداد براساس قیمت تسویه آخرین روز معاملاتی به نفع طرف مقابل پرداخت کند. 850 × 40× %1 ×10 = 3400