عرضهی عمومی اولیه ( IPO )، عرضهی اوراق بهادار شرکت به عموم برای اولین بار و بدون سابقه قبلی قیمتگذاری است. بررسی تحقیقات نشان میدهد که حوزه اصلی مطالعات در زمینه IPO ، ارزیابی کارآیی روشهای مختلف قیمتگذاری و تخصیص سهام در عرضههای عمومی است.
روشهای مختلفی وجود دارد که شرکت میتواند برای عرضهی عمومی اوراقبهادار خود از آن استفاده کند. سه روش متداول، روش آمریکایی ثبت دفتری، عرضهی عمومی به روش حراج و عرضهی عمومی بهقیمت ثابت است. انتخاب روش عرضهی عمومی براساس مقررات و عرف هر کشور صورت میگیرد.
همچنین پذیرهنویس از یک مشاور حقوقی که اسناد را تنظیم و یک حسابرس برای حصول اطمینان از اینکه حسابهای شرکت منطبق با استانداردهای حسابداری تهیه شده است، استفاده میکند.
در بسیاری موارد یک شرکت تبلیغاتی نیز به شرکت کمک میکند تا به سطحی از توزیع عمومی که در نظر دارد دست یابد. روابط تعریف شده و پذیرفته شدهای بین پذیرهنویس، مشاور حقوقی و حسابرس شرکت وجود دارد. متعهد پذیرهنویس و شرکت برای شروع، امیدنامه اولیه و بیانیه ثبت را به کمیسیون بورس اوراقبهادار تحویل میدهند.
بنابراین پذیرهنویس اصلی با مجموعهای از سایر پذیرهنویسان تشکیل یک اتحادیه را میدهند. دو هدف برای این کار متصور است; اول اینکه اتحادیه مخاطره پذیرهنویس را کاهش میدهد و دوم اینکه اتحادیه کمک میکند سهام بین سهامداران بیشتری توزیع شود.
هر کدام از بانکها در اتحادیه، سهم مشخصی از سهامی که میتوانند بفروشند را دریافت میکنند. اتحادیه قراردادی را با ناشر تنظیم میکند که مازاد سهام پذیرهنویسی نشده را خریداری کند یا قرارداد فروش با حداکثر تلاش منعقد میکند که در آن صورت اتحادیه متعهد خرید مابقی سهام فروخته نشده است.
پذیرهنویس برای دستیابی به درک بهتری از تقاضای موجود برای سهم، پیشنهادهای مشروطی از مشتریان جمعآوری میکند تا منحنی تقاضای موجود برای سهم را ترسیم کند که از آن برای کشف قیمت نیز استفاده میکند.
تصمیمگیری کرده و در نهایت امیدنامه نهایی برای ارایه به همه سرمایهگذاران بالقوه تهیه میشود و شامل قیمت واقعی هر سهم و تعداد سهام منتشره خواهد بود.
دو روز بعد از تهیه امیدنامه نهایی، عرضهی عمومی شروع میشود و معمولاً این کار پس از بسته شدن بازار بورس اوراقبهادار صورت میگیرد. اعمال سفارشات برای معامله اوراقبهادار عرضه شده در ابتدای روز بعد امکانپذیر است. در این مرحله، اتحادیه وجوه پذیرهنویسی را پس از کسر کارمزد به حساب بانکی شرکت واریز میکند.
ناشر با همکاری پذیرهنویس، مشاور حقوقی و حسابرس که در تنظیم امیدنامه اولیه نقش مهمی ایفاد میکند، یک گروه IPO با وظایف مشخص تشکیل میدهد. بعد از تشکیل گروه، امیدنامه اولیه تهیه میشود. در عرضهی اولیه به روش حراج فقط یک
با داشتن کد خرید، سرمایهگذاران میتوانند سفارش خرید خود را به پذیرهنویس تعیین شده، ارایه کنند.حراج در روزی شروع میشود که در امیدنامه تعیین شده است. برای خرید سهم، سرمایهگذاران مبلغ و تعداد سهامی که تمایل دارند بخرند تعیین میکنند.
معمولاً درخواستهای خرید میتواند به قیمت کمتر یا بیشتر از محدوده قیمت تعیین شده در امیدنامه اولیه و بیانیه ثبت هم تعیین شود. همچنین خریداران میتوانند بیش از یک سفارش داشته باشند. سفارشات از طریق اینترنت توسط سرمایهگذاران برای پذیرهنویس ارسال میشود. پذیرهنویس میتواند درخواستهای تلفنی یا فاکس را نیز قبول کند. خریداران اجازه دارند تا درخواستهای خود را تا قبل از پایان حراج حذف کنند.
برای تعیین قیمت نهایی روشهای مختلفی وجود دارد. در آمریکا راهکار خاصی برای تعیین قیمت نهایی عرضه وجود ندارد. روش حراج بهطور مستقیم قیمت عرضه را تعیین نمیکند، مانند روش عرضهی مشروط در نمونه ثبت دفتری، ناشر و پذیرهنویس درخواستهای خرید را ثبت و نمودار تقاضا را ترسیم میکنند.
برآیند قیمتگذاری بین شرکتها متفاوت است. در حالت استاندارد عرضهی عمومی به روش حراج، شرکت اوراقبهادارش را برای اولینبار از طریق پذیرهنویسی منتشر و قیمت را با نظر خودش تعیین میکند و سهام این شرکت میتواند با صرف یا کسر فروخته شود.
موفقیت قیمتگذاری از طریق اندازهگیری بازده در روز اول، قابل ارزیابی است. هدف از کشف قیمت، تعیین قیمت عرضه بهگونهای است که ارزش اوراقبهادار منتشر شده توسط شرکت، ماکزیمم شود و هدف پذیرهنویس، تعیین قیمت به روشی است که بازده سرمایهگذاران اولیه متناسب با مخاطره عدم وجود معامله قبلی این اوراق باشد.
همانگونه که قبلاً اشاره شد، در روش سنتی ناشر و پذیرهنویس از طریق جمعآوری تقاضای بازار بهوسیله جمع آوری درخواستها از نهادهای مالی مختلف به یک درک مناسبی از بازار تقاضا دست مییابد. این درخواستها شامل مبلغ ریالی و تعداد سهام مورد درخواست سرمایهگذاران بالقوه است.
با جمعآوری این اطلاعات پذیرهنویس قادر خواهد بود تا قیمتهای مختلف تقاضا را جمعآوری کرده و نمودار تقاضا را ترسیم کند. قیمت عرضه با روش مشخصی تعیین نمیشود و بیشتر به تفسیر متعهد پذیرهنویس از تقاضای عمومی بستگی دارد ولی بهطور کلی قیمت در جایی تعیین میشود که تقاضا بیشتر از عرضه باشد.
کشف قیمت در روش حراج نیز کاملاً مشابه روش ثبت دفتری است با این تفاوت که منحنی تقاضا شامل درخواستهای تمامی سرمایهگذاران بالقوه است نه فقط سرمایهگذاران نهادی; قیمت و روش تخصیص نیز در امیدنامه درج شده است.
هر گونه کپی برداری از محتوا، تولیدات، شکل و سایر اجزای سایت صرفا با موافقت مکتوب مجاز می باشد
تماس با ما