بار ديگر رنگ به جواهرات روي آورد. به نظر مي‌رسد كه زيبايي و نشاط خاطره‌انگيز طرح‌هاي اخير به دنبال تاثيرپذيري از سبك‌هاي هنري "آرت نووا Art Nouveau" يا "آرت دكو Art Deco" باشد. علاوه بر روش‌هاي ميناكاري سنتي، مواد جديد بيشمار نظير "كولوريت Colorit" و "نووريت Novorit"، فرصت‌هاي طراحي نامحدودي را براي طراحان جواهر فراهم كرده‌اند.
اما تفاوت‌هاي اساسي ميان اين دو سيستم رنگي ابداعي چيست؟ كدام سيستم رنگي براي كداميك از طرح‌ها مناسب مي‌باشد؟ با گذشت حدود دو سال از معرفي اين مواد جديد بسياري از طراحان و جواهرسازان هنوز در خصوص اين موضوع كه چه زماني مي‌بايست از كولوريت يا نووريت استفاده كنند، اطمينان كامل ندارند. با اين حال بهره‌مندي از دانش كافي در خصوص نقاط قوت هر يك از اين دو ماده كمك بسياري در خصوص كاربرد بهينه‌ي آن‌ها مي‌كند.
خواص متفاوت مواد
پايه‌ي هر دو محصول را "آكرليت Acrylates" بسيار با كيفيت تشكيل مي‌دهد. هنگامي‌كه كولوريت در معرض نور قرار مي‌گيرد، سخت مي‌شود (فوتوپوليمراسيون). بلعكس، نووريت براي سخت شدن به حرارت و فشار نياز دارد. كولوريت مخلوطي سراميكي است كه 25 درصد از آن را سراميك تشكيل مي‌دهد در حالي‌كه نووريت يك پليمر سراميكي است كه 55 درصد آن را سراميك تشكيل مي‌دهد. "چسبندگي Viscosity" اين دو ماده بسيار متفاوت است. حالت چسبندگي كولوريت مانند عسل است و بر اساس دماي عمل‌آوري، ميزان چسبندگي آن بين متوسط و كم متغير است اما نووريت به گونه‌اي طراحي شده است كه به حالت خميري و "تيكسوتروپي Thixotropy" باشد، به آن معنا كه هنگام استفاده جريان مي‌يابد، ته‌نشين و هنگام قرار گرفتن در محيط ثابت، سخت و سفت مي‌شود.
عمل‌آوري صحيح
رنگ‌هاي كولوريت، پيش از استفاده به منظور حصول اطمينان از برخورداري از چگالي يكسان رنگدانه‌ها مواد پركننده كولوريت را مي‌بايستي حرارت داد و مخلوط مي‌شوند. نووريت داراي قابليت عمل‌آوري به طورمستقيم از كارتريج بدون مخلوط كردن، مي‌باشد. رنگ‌هاي كولوريت به طور عمده، شفاف هستند. صرف‌نظر از برخي موارد استثنايي كه به رنگ سفيد مي‌باشند. از آنجايي‌كه مواد پركننده‌ي سراميكي بخش عمده‌ي تركيب نووريت را تشكيل مي‌دهند و داراي تجمع رنگدانههاي بالايي مي‌باشد. اين رنگ به حالت مات است. به منظور دستيابي به تركيبي شفاف و نيمه شفاف مي‌توان از كولوريت استفاده كرد از سوي ديگر به منظور دستيابي به تاثير رنگي مات و پوشاننده، نووريت مورد استفاده قرار مي‌گيرد. طيف رنگي كولوريت شامل تعداد زيادي از رنگ‌ها و تاثيرات رنگي خاص مي‌شود كه تمامي آن‌ها را مي‌توان تركيب يا در لايه‌هاي متفاوت مورد استفاده قرار داد. اين در حالي است كه طيف رنگي نووريت كه اجزاي آن داراي قابليت تركيب هستند، شامل رنگ‌هاي خالص با درخشش مات مي‌شوند
امكان بهره‌مندي از تاثيرات خاص
كولوريت، امكان كسب تجربه بسياري را فراهم مي‌آورد. برخورداري از شفافيت بسيار بالا به آن معنا است كه در صورت تركيب با تمام مواد پايه‌ي ثابت مي‌توان به انواع بيشمار رنگ و تاثير رنگي دست يافت. نووريت يك گزينه‌ي تخصصي به شمار مي‌آيد كه رنگ‌هاي خالص و براق را عرضه مي‌كند، رنگ‌هايي كه مي‌توان در برش‌ها، شيارها و فرورفتگي‌ها به طور مستقيم را كارتريج استفاده كرد.
كاربرد رنگ
كولوريت اغلب با استفاده از دست و به كمك ابزار، همانند كاربرد در دندانپزشكي، مورد استفاده قرار مي‌گيرد. از آنجايي‌كه ذرات جامد و رنگدانههاي موجود در آن پس از مدت زمان خاصي ته‌نشين مي‌شوند، نمي‌بايست آن‌ها را در كارتريج نگهداري كرد. نووريت در كارتريج به بازار عرضه مي‌شود و به‌گونه‌اي طراحي شده است كه حتي پس از مدت زمان طولاني تغيير رنگ ندهد. به منظور دستيابي به رنگ‌هاي ملايم، رنگ‌ها را مي‌بايستي به ميزان مورد نياز از كارتريج خارج و با يكديگر در يك ظرف، تركيب كرد. به منظور جلوگيري از پديد آمدن ذرات در خمير رنگ، ابتدا مي‌بايستي با استفاده از برس‌هاي خاص رنگ را به حالت يك‌دست درآورد.
هنگام استفاده از ابزار مدل‌سازي يا كارتريج، در هر صورت، مي‌بايستي در خصوص جريان‌پذيري رنگ اطمينان حاصل كرد. در صورتي‌كه مقدار زيادي رنگ در مدت زمان كوتاه مورد استفاده قرار گيرد، خطر تشكيل ذرات وجود خواهد داشت، همچنين در برخي نواحي هوا خارج نمي‌شود و حباب‌هايي تشكيل مي‌شود.
زمينه‌ي كاربرد
از آنجايي كه كولوريت، بنابر درجه غلظت(همنواختي) به صورت آب-روغن است، داراي پيش شرط لازم به منظور كاربرد به صورت ايجاد پوشش خارجي بر روي انواع سطوح جامد مي‌باشد. در صورت وجود برش، شيار يا طلاكوبي، حرارت دادن قطعه‌كار پيش از كاربرد رنگ، جريان‌پذيري سريع كولوريت را تضمين مي‌كند. توانايي نووريت در پر كردن شيارها، برش‌ها، و كانال‌ها به اثبات رسيده است.
تكنيك عمل‌آوري
عملكرد نوري و ماهيت كولوريت، حداكثر عمق سخت شدن را محدود مي‌كند. به طورمثال به منظور رنگ كردن سطحي با عمق 5/ 0 ميلي‌متر، اين كار مي‌بايستي در دو مرحله به صورت دو لايه مجزا انجام شود. به علاوه، كاربرد رنگ چند لايه بدان معناست كه به تاثير رنگي ثابت خواهيم رسيد كه جبران‌كننده‌ي تجمع و فشردگي حاصل از سخت‌شدن، مي‌باشد. حداقل ضخامت لايه رنگ مي‌بايستي 2/ 0 ميلي‌متر باشد. ضخامت مناسب لايه 5/ 0 ميلي‌متر توصيه مي‌شود. به دليل شار مغناطيسي، تجمع و فشردگي مواد در نووريت، قبل و در حين سخت شدن، انتخاب ضخامت لايه‌هاي آن داراي محدوديت مي‌باشد. در صورتي‌كه ماده‌ي مورد استفاده به حال خود رها شود، ته‌نشين و سطوح برجسته را، برآمده‌تر جلوه مي‌دهد. در صورتي‌كه ضخامت لايه از ميزان مشخصي بيشتر شود، مواد جريان پيدا مي‌كنند. هنگام سرد شدن، حرارت تاثيري بر روي شار مغناطيسي ندارد و افزايش فشار هنگام سرد شدن، ذرات تشكيل شده را متراكم‌تر مي‌كند. اين عمل، عاري از حباب بودن رنگ را تضمين مي‌كند. در نهايت با استفاده از مواد استاندارد مي‌توان سطح را صيقل داد.
ترجمه تصاوير :
1- نووريت- با كيفيت‌ترين رنگ
2- كولوريت- جذابيت رنگ
3- با استفاده از نووريت مي‌توان به رنگ خالص رسيد
4- كولوريت- ابزار نوري دستي
5- كولوريت بسيار چسبنده و در برابر فرسايش مقاوم است، بنابراين ماده‌اي مناسب براي طرح‌هاي با كيفيت رنگي مي‌باشد.
6- نووريت- كوره‌ي فشار و حرارت
7- نووريت- رنگ خالص از كارتريج دستي استفاده مي‌شود.
8- حلقه‌اي با استفاده از رنگ نووريت
پاورقي:
آكرليت(CH2=CHoo) يون اسيد آكرليت است. آكرليت‌ها نوعي نمك و استر اسيد آكرليت هستند.
تيكسوتروپي Thixotropy به پديده‌ي كاهش ويسكوزيته ظاهري(چسبندگي ظاهري) سيالات تحت تنش برشي ثابت با گذشت زمان گفته مي‌شود.
شار مغناطيسي: در پديده‌هاي انتقال(انتقال حرارت، انتقال جرمو ديناميك سيالات) شار برابر با ميزان جرياني است كه از واحد سطح در واحد زمان مي‌گذرد. با اين تعريف شار كميتي برداري است.
