اصل موضوع یعنی حذف صفر از پول ملی ایران ضرورتی انکار ناپذیر است. اقتصاد ایران در چهل سال اخیر شاهد تورم‌های سالانه بالایی بوده که آماسی را در این عرصه ایجاد کرده است.این آماس خودش را در تعداد صفرهایی که بر اسکناس‌های ایرانی درج شده است، نشان می‌دهد.
از سوی دیگر در عمل نیز مردم در مکالمات روزمره خود صفر را از پول ملی حذف کرده اند. در محاوره گاهی یک تومان یعنی هزار تومان گاهی هم یعنی یک میلیون تومان، این بدان معنی است که در عمل افکار عمومی ایران گاهی سه صفر و گاهی حتی شش صفر از پول ملی حذف می‌کنند تا بتوانند قیمت کالایی را اعلام نمایند.گذشته از این،ریال هیچ گاه کاربردی دقیق در اعلام قیمت‌ها ندارد و تنها درعملیات حسابداری و مناسبات رسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این دو عامل در کنار هم نشان می‌دهد حذف صفرها از پول ملی اقدامی ضروری است و لازم است تصمیمی مناسب در خصوص آن اتخاذ شود چرا که حذف چهار صفر از پول ملی اجتناب ناپذیر است.
در چنین شرایطی دولت نسبت به ارائه لایحه حذف چهار صفر از پول ملی اقدام کرده است.در این فضا صحبت از ضرورت حذف یا باقی ماندن صفرها، محلی از اعراب ندارد اما می‌توان درباره زمان حذف صفرها بحثی کارشناسی را انجام داد چرا که این اقدام نیازمند الزاماتی اساسی است. انتخاب دوره اجرا در این میان از اهمیتی بسیار بالا برخوردار است. به عنوان مثال اگر دوره اجرا درست انتخاب نشود و تورم سالیانه همچنان بالا باشد، دستاوردها مجددا از دست خواهد رفت.
مزیت چنین اقدامی اما چیست؟
ارزش پول ملی ایران در حال حاضر درخور وضعیت اقتصادی نیست، اصلاح این وضعیت می‌تواند موقعیت ایران را در بین افکار عمومی و گردشگران خارجی حتی ترمیم نماید. قدرت اقتصادی ایران همخوانی چندانی با این ارزش پول ملی ندارد از سوی دیگر برخی هزینه بالای جایگزینی اسکناس را در این حوزه مورد اشاره قرار می‌دهند این در حالی است که جایگزینی اسکناس‌ها اقدامی یک باره نیست و در یک پروسه زمانی چند ساله انجام خواهد گرفت. به این ترتیب اقتصاد با بار هزینه‌ای بالاتری در این عرصه مواجه نخواهد شد.
