تولید ناخالص داخلی در مارپیچ تورمی

پول نیوز به نقل از استاتیستا؛ نرخ تورم در ایران در سال 2018 تا 31.17 درصد افزایش یافت و پیش بینی می شود که این رقم تا 6 درصد دیگر افزایش یابد. با توجه به تحریم های اخیر وضع شده توسط ایالات متحده در ارتباط با معامله هسته ای، این میزان تورم از هر دو پیامد سیاسی و اقتصادی برخوردار است.

حسن روحانی در انتخابات 2017 (1396)، با شعار های اقتصادی که بیشتر آن ها حول محور مذاکره با کشور های 5+1 و به طور کلی برجام می چرخید، پیروز شد و به عنوان رئیس جمهور در دوره ی دوم انتخاب شد. با پیروزی روحانی و موفقیت برجام و در پی آن لغو تحریم ها (تا پیش از خروج آمریکا از برجام)، فرصت های زیادی به اقتصاد ایران از جمله امکان افزایش سود صادرات نفت بازگردانده شده بود. برجام بخشی جدایی ناپذیر مبارزات روحانی است، بنابراین هر گونه مشکل اقتصادی که با این قرارداد مرتبط است رئیس جمهور را محکوم می کند.

تورم بالا منجر به نرخ‌های بهره بالا می‌شود که خود منجر به کاهش توانایی استقراض می‌شود . استقراض کم‌تر به معنای سرمایه‌گذاری کم‌تر است که باعث کند شدن رشد اقتصادی می‌شود. این رشد آهسته اغلب منجر به تورم بالاتر می‌شود که این همان چیزی است که اقتصاددانان آن را «مارپیچ تورمی» می‌نامند. به این ترتیب، ایران تا زمانی که تورم را به نرخ‌های قابل مدیریت برنگرداند، نمی تواند رشد قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی به دست بیاورد و دچار مشکل خواهد شد.